Siz bilmezsiniz ne kadar aradım. Aramanın türlü halleriyle. Ev bir dehlizmiş meğer, atılmalardan kurulu bir enkaz. kişisel bir gömü. Zaten aramak en tutkulu işimdir böylece bilesiniz. O kitabı bir yerlerden bulmalı öyleyse. O kitaba olan ihtiyacım güpegündüz bir tehdit. İç hesaplaşmalar deyin siz buna, ben ev kazaları. Geçmişimiz vardı o kitapla, siz bilmezsiniz ya da bilirsiniz ne farkeder boş bir apartmanın en üst katında, perdesiz bir pencereden bakarken şehrin zifiri taraflarına, hayatı bir kitaba dayandırmayı. Başkaca bir şey yoktur bir ihtimal, sığınılacak en küçük objede belirirsiniz, en agresif halinizdir bu olsa olsa.
Ne kadar aradım, baskısı tükenmiş olmalı. Bir kopyasına ihtiyacım var bu muhakkak. Ey oğul arama motorlarında boşuna metafor arama. İndirilmiş bir duygudan öteye gidemezsin.
Sonunda yalvarırken yakalanma ihtimalim var beynime. Ey beyin, binlerce yazarın yüzü suyu hürmetine, hatırla. Kargış et çıkar, bir zamanlar ezbere bildiğim sayfaları. İhvanın ve revanın uğruna beni utandırma. Bul çıkart, zihnin grift yollarından, o şiiri, gün ağarmadan önce.
Kişioğluyum, benzemek ve bezenmek isterim. O şiiri hayatıma bir miğfer yapmalıyım. Onda yaşayıp, onda soluk almalıyım. Sevgilime okumalıyım, ki olasılık manzaraya da ihtiyacım olacak.
Ama nereden bulmalı şimdi, o şiiri. Bulunmaz ne kıymetli. Hiç değilse hatırladığım kadarıyla. Yıldırım beni bağışla.
YABANCI
Ellerim hep yaşlıydı
Uzun uzun seyrederdim
Kemikleri çıkmış damarları fırlamış
kırış kırış ellerimi
Büyüdükçe de hiç benim olmadı bu eller
Dokunsam
bir başkasının elleri
dokunurdu sanki sevgilime
Çocukken bir başkasının hayatına
doğmuş olduğuma inanırdım
Bir bozacının oğluymuşum aslında
Beni bulduğu yermiş hayatım
Kış geceleri o sıkıcı çatı katında
Kulağım hep dışarıdaydı
8 yaşında kendimi astığımda
Mükemmel bir ilmekle
Ben o küçük sürgünü de
idam etmiştim zaten
bir başkası olmak istedim hep
bir başkası
tanımadığım biri
bir yabancı
ürpererek içine girsem beni ağırlayan kalıbın
o hayat benim olsa
o gövde benim
bir başkası olmak istedim hep
bir başkası
ben dar geldikçe kanatlı ruhuma
kaç kez de başardım üstelik
biri oldum olmasına ya
sonra hızla alıştım
yine ben demeye
o tuhaf yabancıya
o tuhaf yabancıya
Ellerim hep yaşlıydı
Uzun uzun seyrederdim
Kemikleri çıkmış damarları fırlamış
kırış kırış ellerimi
Büyüdükçe de hiç benim olmadı bu eller
Dokunsam
bir başkasının elleri
dokunurdu sanki sevgilime
Çocukken bir başkasının hayatına
doğmuş olduğuma inanırdım
Bir bozacının oğluymuşum aslında
Beni bulduğu yermiş hayatım
Kış geceleri o sıkıcı çatı katında
Kulağım hep dışarıdaydı
8 yaşında kendimi astığımda
Mükemmel bir ilmekle
Ben o küçük sürgünü de
idam etmiştim zaten
bir başkası olmak istedim hep
bir başkası
tanımadığım biri
bir yabancı
ürpererek içine girsem beni ağırlayan kalıbın
o hayat benim olsa
o gövde benim
bir başkası olmak istedim hep
bir başkası
ben dar geldikçe kanatlı ruhuma
kaç kez de başardım üstelik
biri oldum olmasına ya
sonra hızla alıştım
yine ben demeye
o tuhaf yabancıya
o tuhaf yabancıya
Yıldırım Türker ( Cihangir Kedileri)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder