YAĞMUR

Yağmur yağıyor mutfak camındayım

Nasıl üşüdüğümü bilemezsin

Menekşelerim çiçek vermiyor artık anne

Söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama…

Şimdi telefon açsam sana, sesini duymak da yetmiyor ki

Hep aynı cümleler; “Babamlar nasıl, ilacını aldın mı?”

Nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde

Bir yerlere sığdıramıyorum yüreğimi

Bazen mutfakta dalıp giderdin yemek yaparken,

Tahta kaşıkla tencerenin başında öylece ne düşünürdün acaba?

Özlemek çok fena anne, anlamak seni; daha da fena…

Omuzlarım ağrıyarak uyanıyorum sabahları

Benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var

Gittikçe sana mı benziyorum ben, ya da “Annenin kaderi kıza” dedikleri doğru mu?

“Baban eskitir her şeyi kızım” demiştin bir kez, anlamamışım meğer,

eskiyormuş anneciğim

Omzunu ovacak kalmıyormuş meğer aynı evin içinde

Şimdi duysan bunları ne üzülürsün; mutsuz mu kızım diye,

çoktan kendinden vazgeçmiş bir sesle

Mutsuz değilim de anne, yağmura ve mutfağımdaki kedere çare bulamıyorum

Evimi topluyor, toz alıyor, patlıcan kızartıyor,televizyon seyrediyor, akşam çalan kapıyı açıyorum,

Açtığımı gören olmuyor

Pişirdiğim yeniyor da, güzel olmuş denmiyor

Çay demleniyor, demleniyor, demleniyor…

Kederim mutfağımın her yerine yerleşiyor

Ah nasıl eskiyor her şey anne, nasıl eskiyor

Eskilerimi de atmaya kıyamıyorum

Seni çok özlüyorum.

Bana yasakladığın bahçeler, sana da mı uzaktı hep?

Gidemeyişine ağladın mı sende?

Ne zaman eskiyor sevgiler?

Ödenen bedellerin acısı geçince mi?

İşte böyle,kalbimde bir acı şarkılar seni söyler.

İCLAL AYDIN