KİTAPLARI ÇOK SEVİYORUM

Kitapları ve kitap okumayı çok seviyorum. Okuma yazma öğrendiğimden beri kitaplar benim için vazgeçilmez oldular. Bu güzel alışkanlığı bana önce ailem verdi, ortaokuldaki türkçe öğretmenim ise bu alışkanlığımı iyice pekiştirdi. Her yaz bize ödev verirdi. 5 roman okuyacaksınız ve özet çıkaracaksınız diye. Bu ödevler hiç bir zaman yük gelmedi bana aksine zevkle okudum. Hatta 5'den de fazla okurdum. İlk okuduğum romanlar ise Çalıkuşu, Akşam Güneşi, Şeker Portakalı, Güneşi Uyandıralım, İffet. İlkokulda ise Alice Harikalar Diyarında, Karlar Kraliçesi, Şimdiki Çocuklar Harika, Çocuk Kalbi.

Kitap okumadığım günler yok gibidir. Diğer yaptığım tüm işler bana gereksiz gelir. Şu işi bitireyim de kitabıma başlasam derim hep. Üniversitedeyken vizeler ve sınavlar biter bitmez ilk işim kendimi ödüllendirmek ve soluğu kitapçı dükkanında almaktı. Evlenene kadar çok daha fazla okurdum. Evlendikten sonra iş güç derken eski hızımı kaybetim tabii. Hamileliğimi öğrendikten sonra ise, çocuk gelişimi ve eğitimi kitaplarına terfi ettim. Öyle bir geçiş yapmışım ki, 2 sene başka tür bir kitap okumadım. Uzun süre okuyunca da bu kitaplardan sıkıldım açıkcası. Hep aynı şeyler, aynı örnekler aynı teoriler. İnsan çocuğu olduktan sonra anlıyor ki, hiçbirşey kitaplarda yazıldığı gibi değil, her çocuk karakteri ile doğuyor. Ve her çocuk ayrı bir kitap zaten.

Şimdilerdeyse eski hızıma döndüm gibi. Elimden geldiğince edebiyat dergilerini, internet günlüklerini takip edip, notlarımı alıyorum. Çok kötü bir huyum daha var. Kesinlikle bir kitap çok satanlar listesindeyken o kitabı okumuyorum. Ne zaman normal raflara dönüyor o zaman benim için değerli oluyor. Bu huyumu vazgeçiremedim.

İstiyorum ki küçük adamımda benim gibi babası gibi çok okusun. Ona bu alışkanlığı vermeliyim ki, okuyan ve yorum yapabilen bir birey olsun, görüş açışı geniş olsun, zengin kelime dağarcığına sahip olsun ki etkili ve güzel konuşsun. Çocuk ailenin aynasıdır. Ailede ne görürse onu yapar çocuk.