İçeri gidriğinde mahçuptu, ezikti. Yanında iki çocuğuyla masaya doğru yaklaştı. Yutkundu önce. Az sonra söyleyeciklerini ayar etti. İçeride tam anlamıyla bir sessizlik oluştu, böyle bir anda başka ne beklenebilirdi ki. Bu sessizlik belli ki konuşmacının işine pek yaramayacaktı. Ben dedi ben bu iki çocuğun... cümlesini tamamlamasına müsaade etmeden hoşgeldiniz dedim. Birazda onu bu dayanamayacağını düşündüğüm durumdan kurtarmak için...
Yer gösterdim, acıyla bükülerek oturdu. Daha fazla ayakta duramayacağına öylesine emindim ki. Aynı sıkıntının bende de baş göstermesi fazla gecikmedi. Biraz önceki güvenli davranışım hızla terketti bedenimi. Ne de olsa yıl sonuydu. Reddetmek için çok uğraşacağım ama her defasında kabul etmeye kendimi ikna edeceğim bir istekle karşı karşıya kalacaktım... Öyle de oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder