Şu Edebiyat Öğretmenleri yok mu beni öldürürler. Defter kontrolü yaparken ( nereden estiyse) Tembelce bir öğrencinin kompozisyon defteri geçti elime. Meraklandım, 
neler yazmış diye kontrol ettim. Kargacık burgacık kelimelerle yazılı o kadar sayfa arasından, biri dikkatimi çekti. Başlık "okulun ilk günü" son zamanlarda bir yazıdan bu kadar keyif aldığımı hatırlamıyorum. Derken bütün sınıftan aynı yazıyı istedim. Yok daha neler bu kadar olur. Netekim kompozisyonun birinde şahsım hakkımda yazılı bir şey bulmak umuduyla uğraşırken. İsabet ettim. Yok yok bir daha ki seneye biraz daha yumuşak bir başlangıç yapayım. Yazı aynen şöyle geçiyor.
neler yazmış diye kontrol ettim. Kargacık burgacık kelimelerle yazılı o kadar sayfa arasından, biri dikkatimi çekti. Başlık "okulun ilk günü" son zamanlarda bir yazıdan bu kadar keyif aldığımı hatırlamıyorum. Derken bütün sınıftan aynı yazıyı istedim. Yok daha neler bu kadar olur. Netekim kompozisyonun birinde şahsım hakkımda yazılı bir şey bulmak umuduyla uğraşırken. İsabet ettim. Yok yok bir daha ki seneye biraz daha yumuşak bir başlangıç yapayım. Yazı aynen şöyle geçiyor."Sonra sınıf rehber öğretmeni geldi. Bizi çift sıra yapıp merdivanlerden çıkardı. Bundan sonra hep bu şekilde çıkacakmışız. Merdivenin sağından, başkalarına çarpmadan, koşuşturmadan, çevremizde öğretmen var mı diye bakaraktan. Bu kadar işi aynı anda nasıl yapacaksak"
Yazı uzayıp gidiyor. Bir hayal kırıklıkları silsilesi halinde. Oldu olacak dedim çocuklar bir de okulun son gününü yazın. Arka sıralardan biri -daha gelmedi ki hocam- dedi. Bir kahkaha patladı sınıfta doğal olarak, gülmeleri bitince. Hayal edin dedim çocuklar. Sanki bugün son günmüş gibi. ve yılın bir değerlendirmesini yapın. İlk günle karşılaştırın.
Sabırsızlıkla yarını bekliyorum. Yeni bir şeyler öğreneceğim kesin.
Konuyla ilgili bilimsel bir makale okumak isterseniz tıklayınız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder