Yaya Kaldırımında Yürüyorum

Merhaba benim adım Yeliz. Geçenlerde annemle yaşadığım bir olayı sizinle paylaşmak istiyorum. Geçtiğimiz hafta sonu annemle büyük babamı ziyaret etmek üzre evden çıktık. Ben annemin elinden tutmuş, kaldırımın taşıt trafiğine uzak tarafından yürüyordum. Çünkü bunun benim güvenliğim için doğru bir davranış olduğunu biliyordum. Biz kaldırımda ilerlerken taşıt yolundan da pek çok taşıt geçiyordu. O an, yayaların yürümesi için ayrı bir yol bulunmasının ne kadar önemli olduğunu düşündüm. O kadar taşıtın arasında yayalar nasıl yürüyecekti ki ve bu ne kadar tehlikeliydi!
Bir an öğretmenimizin söylediği cümleler geldi kulağıma... "Çocuklar! Yayaların yürümesi için taşıt yollarının kenarlarına yollar yapılmıştır. Bunlara yaya kaldırımı denir ve burada sadece yayalar yürüyebilir."
Otobüs durağına yaklaştığımızda karşı kaldırımda yürüyen birkaç çocuğun gülüşerek ve birbirleriyle itişerek yürüdüklerini gördüm. Biraz ileride bulunan çukuru fark edemedikleri belliydi. Biz ise annemle onları nasıl uyaracağımızı düşünürken içlerinden birinin arkadaşlarını uyardığını fark ettik. Çocuk, arkadaşlarına ilerideki çukuru gösteriyordu. Diğer çocuklar arkadaşlarının uyarısını dikkate almış olmalılardı ki artık daha dikkatli yürümeye başlamışlardı. Çukurun yanından geçtikten sonra bile dikkatli yürümeye devam ediyorlardı.Belli ki gösterdikleri davranışın tehlikesini anlamışlardı. Biz de annemle birbirimize gülümseyerek kötü bir olay yaşanmamasına sevinmiştik. :)

Trafikte Neler Görüyorum?

Babamın tayini nedeniyle Ankara'ya gidecektik. Çok heyecanlıydım çünkü annem ve babam bu şehrin yaşadığımız şehir olan Muş'tan daha büyük ve daha kalabalık olduğunu söylemişlerdi. Nihayet yola çıktık ve güzel bir yolculuğun ardından Ankara'daki yeni evimize vardık. Ertesi gün annem ve babamla bu güzel şehri gezerek tanımaya karar verdik. Dikkatimi çeken ilk şey sokağımızın adının yazılı olduğu ve sokağımızın yönünü gösteren tabelaydı. Bu levha yeni sokağımızın adının Seyran olduğunu öğretiyordu bize. Dar sokağımızdan caddeye ilerlediğimizde caddenin ne kadar uzun ve geniş olduğunu fark ettim. Ne kadar fazla insan vardı bu şehirde... Bu sıcak yaz gününde kaldırımları doldurmuştu yayalar. Cadde ise taşıtlarla doluydu. Trafik polisinin işaretiyle sürücüler taşıtlarını durdurdu ve biz de diğer yayalarla birlikte yaya geçidinden karşıya geçtik. Bu uzun ve geniş caddede ilerlerken Ankara'da ne kadar çok trafik işaret levhaları olduğunu düşünüyordum. Işıklı işaret cihazları, sokakların ve caddelerin yönlerini gösteren tabelalar, yaya geçidi levhaları...
Trafik polisinin işaretiyle karşıya geçen yayaların kendilerini güvende hisseden bakışları çarpıyordu gözüme...
Bu şehrin güzel caddelerinde yaptığımız gezintiden sonra evimize dönmeye karar verdik. Evimizin üst sokağına geldiğimizde karşımıza çıkan okulun, yeni okulum olup olmayacağını düşündüm bir an. Okulun biraz gerisinde bulunan okul geçidi levhası, gördüğüm trafik işaret levhalarından biriydi. Işıklı işaret cihazının yayalara yeşil yanmasıyla birlikte okul geçidinden karşıya geçen öğrencileri izledim. Onlar benim yeni okul arkadaşlarım olacaklardı belki de... Bana doğru bakan ışıltılı gözlerini gördüğümde öyle heyecanlandım ki ! O an bu güzel şehrin ve yeni arkadaşlarımın geride bıraktığım şehri ve arkadaşları aratmayacağını anladım. Ailemle birlikte bu güzel şehirde de çok mutlu olacağımıza inandım.